ดังนั้น เมื่อเกิดภัยคุกคามจากจรวดนำวิถีขึ้นแล้ว ทางเครื่องบินรบก็จำเป็นที่จะต้องหาวิธีมารับมือกับปัญหาดังกล่าว เพราะในการหลบหลีกจรวดนำวิถีที่มีความเร็วสูงนั้น การทำท่าทางการบินต่างๆ อย่างเดียวคงไม่พอ จึงได้มีการคิดค้นการใช้งานเป้าลวงขึ้น โดยเป้าลวงที่เป็นมาตราฐานของเครื่องบินรบในปัจจุบันก็คือ Chaff และ Flare นั่นเองครับ

โดย Chaff นั้น เป็นแผ่นอลูมิเนียมขนาดเล็ก ที่มีคุณสมบัติสะท้อนคลื่นเรดาร์ได้ดี ใช้สำหรับรบกวนการตรวจจับของเรดาร์ภาคพื้นหรือการนำวิถีของจรวดนำวิถีด้วยเรดาร์ครับ ซึ่งการปล่อย Chaff ออกมานั้น ก็จะทำให้เรดาร์ตรวจจับเป้าหมายได้หลายจุด ทำให้ยากต่อการระบุเป้าหมายที่แท้จริง โดยกลยุทธการใช้ Chaff นี้ มีมาตั้งแต่ในสงครามโลกครั้งที่ 2 แล้วครับ

ส่วน Flare นั้นจะแตกต่างออกไปครับ ในเมื่อ Chaff ถูกออกแบบมาให้ใช้กับจรวดนำวิถีด้วยเรดาร์ Flare จึงถูกออกแบบมาสำหรับรับมือกับจรวดนำวิถีด้วยความร้อน โดย Flare หรือพลุไฟ เมื่อถูกปล่อยออกมาจากเครื่องบิน ก็จะทำการรบกวนหัวนำวิถีของจรวดนำวิถีด้วยความร้อนโดยการสร้างความร้อนที่มีอุณหภูมิใกล้เคียงกับอุณหภูมิของเครื่องบินรบ ทำให้ยากที่จะจับเป้าหมายที่แท้จริงเช่นเดียวกันกับ Chaff ครับ

แต่ด้วยเทคโนโลยีของจรวดนำวิถีในปัจจุบัน ทำให้การลวงด้วยเป้าลวงแบบ Chaff/Flare ยากขึ้น จรวดยุคใหม่ๆ อย่าง Python 5 สามารถคาดคำนวณการเคลื่อนที่ของเป้าหมายและวางแผนการโคจรเข้าหาเป้าหมายได้อย่างแม่นยำ รวมถึงมีระบบต่อต้านการลวงที่มีประสิทธิภาพ จึงทำให้เป้าลวงสมัยใหม่ต้องถูกเพิ่มขีดความสามารถให้มากขึ้น เช่น สามารถแผ่กระจายความร้อนที่มีรูปร่างคล้ายอากาศยานเพื่อลวงหัวนำวิธีของจรวด การปรับอุณหภูมิให้ใกล้เคียงกับอากาศยานมากขึ้น ฯลฯ

US Air Force
Boeing F-15E Strike Eagle